Het is weer oktober. En dus houd ik me deze weken bezig met een speciaal radioprogramma dat ik al zeventien jaar maak: een radioprogramma met uitvaartmuziek, aangevraagd door luisteraars.

Als muziekadviseur voor uitvaartbegeleiders krijg ik heel vaak praktische vragen als “Weet jij of dit nummer er ook zonder applaus is?”, “Heb jij een mooie versie met orgel van dit lied?”

Dat is nou jammer, denk ik wel eens bij een uitvaart. Dan heb je geluisterd naar een mooi lied, en dan klinkt vanaf het laatste slotakkoord een uitbundig applaus.

Afgelopen week had ik een gesprek met een vrouw die haar vader moest gaan begraven. Er moest muziek uitgezocht worden voor de uitvaart natuurlijk, en daarom kwam de familie bij mij.

Eerlijk is eerlijk: tot voor kort had ik daar ook nog nooit over nagedacht. Ja, het schoot wel eens door mijn gedachten natuurlijk, want ik ben al mijn hele leven een groot muziekliefhebber dus dat moet mijn uitvaart ook uitstralen.

“Niet schrikken”, zegt een collega van me, “maar ik wil Highway to hell van AC/DC op mijn uitvaart”. Nou schrik ik in mijn vak nergens meer van, en gezien zijn muziekvoorkeur en levenswijze past dit lied ook heel duidelijk bij hem.

“Wij hebben alles”, zegt het crematorium trots tegen mij. Ze hebben een grote digitale muziekcollectie, en nabestaanden kunnen via een inlog zoeken naar de muziek die zij willen draaien op een uitvaart.